AXΙΛΛΕΑΣ ΚΟΥΜΠΟΣ
 Γυμνάσιο Φαρκαδόνας 08.05.2012Graffiti by Carpe Diem Act |
|---|
Ζωγραφίζοντας Σχολικά Κτίρια
Carpe Diem Act
Γυμνάσιο Φαρκαδόνας
08.05.2012 - 21.05.2012
«Από την ελιά ξεκίνησε η ιστορία»
Συχνά αναπολώ το σχολείο, όχι μόνο γιατί μεγαλώνω, αλλά γιατί η κοινωνικότητα και η γνώση είναι μια μοναδική δυνατότητα που μας δίνει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, και σπάνια μας προσφέρεται τόσο απλόχερα στα μετέπειτα χρόνια. Έχω μια φυσική προδιάθεση να βρίσκω μόνο τα καλά σε ότι έζησα ή ότι κάνω στο παρόν. Ίσως από μια εγγενή αμυντική θέση, ώστε να βλέπω τον κόσμο άξιο για να τον ζήσω. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τα μαθητικά μου χρόνια. Μόνο καλές αναμνήσεις έχω, μόνο ανοιχτούς ορίζοντες θυμάμαι: αυτούς που άνοιξα μόνος μου, αυτούς που ανοίξαμε μαζί με τους συμμαθητές μου, αυτούς που μου έδειξαν οι δάσκαλοί και οι καθηγητές.
Μερικές φορές η συνήθεια μάς απαγορεύει να ανακαλύψουμε αυτό που υπάρχει, όχι μόνο γύρω μας, αλλά κυρίως μέσα μας. Είναι φυσική ροπή της ανθρώπινης ψυχής, μόνο και μόνο για να μην ταράζεται. Και είναι αλήθεια, σε κάθε καινούριο αισθανόμαστε άβολα. Όταν βρίσκουμε καινούρια δουλειά, όταν πηγαίνουμε σε νέο σπίτι, όταν αλλάζουμε σχολείο, όλα αυτά μας αναστατώνουν. Όμως η ζωή δεν είναι μόνο σταθερότητα, δεν είναι μόνο μια πανομοιότυπη μέρα με την προηγούμενη. Δεν είναι ένα πρόγραμμα που θα επαναλαμβάνεται για πάντα. Αν ήταν έτσι, η ζωή θα ήταν αδιάφορη, αναίτια, ανάξια.
 |  |  |
|---|---|---|
 |  |
Tο 2011 περνούσα σχεδόν καθημερινά από την οδό Πειραιώς, χαμηλά, στο ιστορικό εργοστάσιο της ΕΛΑΪΣ. Δεν έδινα καμία σημασία. Όπως πάντα, η συνήθεια και οι σκέψεις μου μού απαγόρευαν να κοιτάξω ότι αξίζει. Όμως οι συνήθειες πολλές φορές σπάνε. Κάποιο μεσημέρι, καθώς στεκόμουν στο φανάρι, είδα από τον μαντρότοιχο του εργοστασίου να «ξεπηδά» και να ζωντανεύει μέσα μου όλη η ιστορία της ελιάς. Τα πρόσωπα των ανθρώπων που μοχθούν για να μαζέψουν αυτό τον αιώνιο καρπό, ο παππούς να χτυπάει τα κλωνάρια, η γιαγιά να τις μαζεύει, τα παιδιά που τρώνε κάτω από το δένδρο, όλα αυτά δεν ήταν ιστορία, ήταν αληθινά. Μπροστά μου είχα μια Ελλάδα που αγαπάει τη γη της, μια Ελλάδα που στο χωράφι δείχνει την αλληλεγγύη της, μια Ελλάδα που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη αλλά αιώνια πολεμά και τα καταφέρνει. Η προκοπή είναι ελληνικό φαινόμενο σκέφτηκα.
Αυτές οι εικόνες που έβλεπα στον μαντρότοιχο του εργοστασίου, σιγά – σιγά έγιναν οι σκηνές μιας ταινίας, σε λίγο όμως ζωντάνεψαν μέσα μου. Ήθελα να τις μεταδώσω, ήθελα να γίνουν και οι μαθητές του σχολείου που κάποτε πήγα κι εγώ, μέρος της Ελλάδας που θα προκόψει και θα δημιουργήσει, της Ελλάδας που εργάζεται και ονειρεύεται την ίδια στιγμή. Να γίνουν οι μαθητές μέρος της ελληνικής ελπίδας, να δουν και αυτοί, στον δικό τους τόπο, τους καλλιτέχνες όχι μόνο να δημιουργούν αλλά να οραματίζονται και να οραματίζουν. Ήθελα να επιστρέψω μέρος της αγάπης που πήρα στην πρώτη μου νεότητα. Ήρθαμε σε επαφή με τους καλλιτέχνες της carpe-diem και ένα μικρό όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Από την ελιά ξεκίνησε η ιστορία.
«ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΤΗΡΙΑ»
(εφημερίδα «ΕΡΕΥΝΑ» Τρικάλων, 10 Μαΐου 2012)
Το Μάιο του 2012 προσκλήθηκε η ομάδα Carpe Diem στο Γυμνάσιο Φαρκαδόνας. Η συγκεκριμένη ομάδα υλοποίησε το πρόγραμμα «Ζωγραφίζοντας σχολικά κτήρια» που βρίσκεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς.
Το πρόγραμμα λειτουργεί παράλληλα σε τρία επίπεδα, μαθητές/εκπαιδευτικούς και γονείς, και αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς η τέχνη της τοιχογραφίας μπορεί να παρέμβει στο δέρμα των οικιστικών δομών, να ομορφύνει τους χώρους, να εκφράσει μηνύματα και προβληματισμούς, να εκπαιδεύσει τους νέους και να προβάλει έναν διαφορετικό τρόπο συνομιλίας και διεκδίκησης.
Το πρόγραμμα αφορά τη δημιουργία εικαστικών παρεμβάσεων μεγάλης κλίμακας με εργαλείο την τέχνη της Δημόσιας Τοιχογραφίας, τη συμμετοχή επώνυμων καλλιτεχνών από τον χώρο της urban street art σκηνής της Ελλάδας, τη δημιουργία σεμιναρίων και την ίδια την συμμετοχή των μαθητών οι οποίοι ζωγραφίζουν σε χαμηλότερες επιφάνειες των σχολικών κτηρίων.
Στην Φαρκαδόνα υλοποιήθηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα με τοιχογραφίες σε ιδιαίτερα μεγάλη έκταση επιφανειών, με την συμμετοχή του πολύ σημαντικού καλλιτέχνη Same24. Η θεματική που επέλεξε ο καλλιτέχνης σε συνεργασία με την διεύθυνση του σχολείου αφορά την νεανική ενέργεια των μαθητών, χρησιμοποιώντας έντονα γήινα χρώματα. Οι τρείς μεγάλες τοιχογραφίες που υλοποιήθηκαν, κάθε μία είχε ξεχωριστούς στόχους και ενθαρρυντικά μηνύματα και είναι «ανοιχτή» για τον καθένα μας να «εντρυφήσει» στο νόημά τους.
Η παρέμβαση ολοκληρώθηκε στις 21 Μάιου 2012 και το κοινό/επισκέπτες μπορούν να δουν το τελικό αποτέλεσμα μιας και οι εν λόγω τοιχογραφίες είναι ορατές από τον δημόσιο δρόμο.
 |  |  |  |  |
|---|---|---|---|---|
 |  | |  |